Dictionary of Greek. 2013.
ἀκρόδρυα — fruits grown on upper branches of trees neut nom/voc/acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἀκροδρύοις — ἀκρόδρυα fruits grown on upper branches of trees neut dat pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἀκροδρύων — ἀκρόδρυα fruits grown on upper branches of trees neut gen pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ACRODRYA — Graece Α᾿κρόδρυα, et ὀπώρα, sic distinguntur Graecis Scriptoribus Rei Rusticoe, ut Latinis Nuces et Poma. Α᾿κροδρυα enim ea vocanda proprie censent, quae soris lignum habent, quaeque eadem κάρυα dicta; Quâ voce omnia Acrodrya Atticos insigniisse … Hofmann J. Lexicon universale
ACRIDES — quarum mentio Matthaei c. 3. v. 4. ἡ δέ τροφὴ ἀυτοῦ ἢν ἀκρὶδες καὶ μὲλι ἄγρςον, Isidoro Pelusiotae, viro docto et proxima Palaestinae loca incolenti, Ep. 132. οὐ ζῶά εἰςιν, ὥς τινες οίονται ἀμαθῶς, κανθάροις ἀπεοικότα, non sunt animalia… … Hofmann J. Lexicon universale
ακρόδυα — τα βλ. ακρόδρυα. [ΕΤΥΜΟΛ. < ακρόδρυα, με ανομοιωτική αποβολή του δευτέρου ρ] … Dictionary of Greek
Eichel, die — Die Eichel, plur. die n. 1) Die längliche runde Frucht des Eichbaumes, welche vornehmlich zur Mastung der Schweine gebraucht wird. Die Schweine in die Eicheln schlagen, oder treiben. S. Dachseichel und Harzeichel. 2) Figürlich, die Gestalt einer… … Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart
BACCAE — proprie sunt lauri, oleae, myrti et id genus arborum fructus, ut apud Ovid. Met. l. 10. v. 98. Et bicolor myrtus et baccus caerula ficus. Salmasio Bacca. quae pomô minor, unde de minoribus pomis passim occurrit. Sic cerasa et olivae baccae sunt,… … Hofmann J. Lexicon universale
άδρυα — ἄδρυα, τα (Α) λέξη τού Ησυχίου με τρεις σημασίες: 1) μονόξυλα πλοία σαν τα σημερινά κανώ (Κύπριοι) 2) ακρόδρυα* σε μήλα (Σικελοί) 3) τα επάνω μέρη τού αρότρου όπου εφαρμόζει ο «ιστοβοεύς», ο ρυμός, το «τιμόνι» τού αρότρου. [ΕΤΥΜΟΛ. Η (1) και… … Dictionary of Greek
άκρο — το (Α ἄκρον) 1. το ακραίο, το έσχατο ή το υψηλότερο σημείο ενός πράγματος ή τόπου, η άκρη 2. μτφ. το υπέρτατο σημείο, ο ανώτατος βαθμός, το όριο, και νεοελλ. συνεκδ. υπερβολή, ακρότητα νεοελλ. 1. στον πληθ. τα άκρα* (άνω και κάτω), τα ακραία μέλη … Dictionary of Greek
